Psychologia / 20 października, 2024

Zaburzenia lękowe: Przyczyny objawy i sprawdzone sposoby radzenia sobie z lękiem

Zaburzenia lękowe to coraz powszechniejszy problem, który dotyka miliony osób na całym świecie. Czym są, jakie są ich przyczyny i objawy, a co najważniejsze – jak sobie z nimi radzić? W tym artykule poznasz nie tylko naukowe wyjaśnienia lęku, ale także sprawdzone metody, które pomogą odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Jeśli zmagasz się z atakami paniki, lękiem społecznym lub innymi formami zaburzeń lękowych, odkryjesz tu skuteczne sposoby na poprawę samopoczucia i jakości życia.

Co znajdziesz w tym artykule:

"Żyjąc w ciągłym pośpiechu, tracimy kontakt z tym, co najważniejsze – z samymi sobą." – Thich Nhat Hanh

Życie w ciągłym pośpiechu, w którym nieustannie gonimy za kolejnymi celami, sukcesami i obowiązkami, sprawia, że tracimy to, co najcenniejsze – kontakt z samym sobą.

Jak powiedział Thich Nhat Hanh, tracąc tę więź, oddalamy się od naszej wewnętrznej harmonii, a to może prowadzić do licznych problemów, zarówno psychicznych, jak i emocjonalnych. Współczesny świat często każe nam wierzyć, że pełnia życia polega na osiąganiu coraz wyższych standardów materialnych i społecznych.

Mamy wszystko: domy, kariery, technologie, a jednak coraz więcej osób odczuwa pustkę, zagubienie, lęki, czy depresję. I tu nasuwa się pytanie – co poszło nie tak ?

Czym więc jest ta utrata kontaktu z samym sobą? Oznacza ona odcięcie się od głębszego zrozumienia własnych potrzeb, emocji, ciała i naszej duszy. Przestajemy słuchać naszego ciała, które często wysyła nam sygnały o zmęczeniu, stresie, napięciu. Ignorujemy umysł, wypełniony chaotycznymi myślami i nieustanną gonitwą.

Posiadanie kontaktu z samym sobą to umiejętność zatrzymania się na chwilę, aby naprawdę poczuć i usłyszeć, co dzieje się w naszym wnętrzu. To zdolność rozpoznawania, co w danej chwili odczuwamy emocjonalnie i fizycznie.

Kiedy jesteśmy w kontakcie z sobą, mamy świadomość naszych potrzeb, granic i wartości. Wiemy, co nas wyczerpuje, a co daje nam energię. Jest to zdolność do głębokiego wsłuchiwania się w swoje ciało, które może wskazywać na przeciążenie, ból, napięcie, ale i umiejętność dostrzegania wewnętrznego spokoju, równowagi.

Brak tego kontaktu prowadzi do braku zrozumienia siebie i swoich potrzeb, a co za tym idzie, do problemów psychicznych. W społeczeństwie, które oczekuje od nas ciągłej produktywności, sukcesu i perfekcji, zaczynamy funkcjonować jak maszyny, ignorując naturalne potrzeby odpoczynku, refleksji, troski o siebie.

Nasz umysł i ciało mogą funkcjonować na pełnych obrotach przez pewien czas, ale w końcu przychodzi moment, kiedy to wewnętrzne zagubienie, napięcie i brak kontaktu ze sobą wybuchają w postaci lęków, depresji czy kryzysów egzystencjalnych.

Posiadanie kontaktu z samym sobą to nie tylko świadomość swoich emocji i ciała, ale także umiejętność bycia obecnym w danej chwili. To docenianie prostych momentów, takich jak oddech, zapach natury, czy bliskość innych. To zdolność do zanurzenia się w chwili, w której jesteśmy, bez potrzeby uciekania w przeszłość czy martwienia się o przyszłość.

Gdy przestajemy być obecni, żyjemy w ciągłej iluzji, że szczęście jest czymś, co dopiero nadejdzie, kiedy osiągniemy kolejny cel, a tymczasem tracimy możliwość doświadczenia życia, jakie mamy tu i teraz.

Kontakt z samym sobą to prawdziwe połączenie z naszą najgłębszą istotą. To umiejętność rozpoznania, że bez względu na to, ile mamy czy ile osiągnęliśmy, wartość naszego życia nie tkwi w materialnych zdobyczach czy zewnętrznych sukcesach.

Życie bez kontaktu z sobą to życie pozbawione głębszego sensu. „Mieć siebie” oznacza mieć świadomość swojej wartości, swojej wewnętrznej mądrości i swojej zdolności do bycia autentycznym, niezależnie od zewnętrznych warunków.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

Egzystencjalna frustracja: Przyczyny objawy i skuteczne rozwiązania

Czujesz, że życie traci sens? Egzystencjalna frustracja może być przyczyną Twoich wewnętrznych zmagań. To uczucie braku celu i niezadowolenia z życia dotyka wielu z nas. Warto zrozumieć przyczyny tej frustracji oraz jej objawy, aby skutecznie podjąć działania w celu odnalezienia sensu i radości w codzienności.

Czym sa zaburzenia lękowe

Lęk sam w sobie jest zdrową reakcją organizmu, służącą jako mechanizm obronny. To właśnie dzięki lękowi nasi przodkowie potrafili szybko reagować na niebezpieczeństwa, takie jak atak drapieżnika.

Lęk uruchamia reakcję „walcz lub uciekaj”, która mobilizuje organizm do działania – przyspiesza tętno, zwiększa koncentrację, napięcie mięśni i wydzielanie adrenaliny.

Jednak zaburzenia lękowe to sytuacja, w której ten mechanizm wymyka się spod kontroli, uruchamiając się w sytuacjach, które obiektywnie nie stanowią zagrożenia.

Zaburzenia lękowe obejmują różne stany, takie jak:

Lęk uogólniony: Stałe uczucie niepokoju i nadmiernego zamartwiania się, które dotyczy codziennych sytuacji życiowych.
Ataki paniki: Nagle i intensywnie występujące epizody lęku, które mogą powodować duszności, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy i uczucie utraty kontroli.
Fobie specyficzne: Intensywny lęk przed określonymi obiektami lub sytuacjami, jak wysokość, pająki czy latanie samolotem.
Lęk społeczny: Strach przed oceną ze strony innych ludzi, który prowadzi do unikania sytuacji społecznych.

Jak powstają zaburzenia lękowe?

Zaburzenia lękowe mogą mieć różnorodne przyczyny, często związane zarówno z czynnikami biologicznymi, jak i środowiskowymi. Badania psychologiczne i neurologiczne wskazują, że:

Predyspozycje genetyczne: Niektóre osoby mogą być bardziej podatne na lęk ze względu na dziedziczenie pewnych cech. To oznacza, że jeżeli ktoś w rodzinie cierpi na zaburzenia lękowe, istnieje większe ryzyko, że kolejne pokolenie również będzie miało takie skłonności.

Neurobiologia: Lęk jest związany z działaniem neuroprzekaźników, takich jak serotonina i dopamina, które regulują nastrój i poziom stresu. Zaburzenia w równowadze tych substancji mogą prowadzić do problemów z lękiem.

Traumy z przeszłości: Wydarzenia z dzieciństwa, takie jak przemoc domowa, brak bezpieczeństwa emocjonalnego czy inne doświadczenia, mogą programować nasz mózg do reagowania lękiem na sytuacje przypominające traumatyczne przeżycia.

Stres i styl życia: Długotrwały stres, presja zawodowa, brak odpoczynku i zdrowych mechanizmów radzenia sobie z trudnościami mogą prowadzić do rozwoju zaburzeń lękowych.

Zaburzenia lękowe: Życie w ciągłym napięciu i niepokoju

Niepokój to stan emocjonalny, który charakteryzuje się uczuciem napięcia, zagrożenia lub dyskomfortu psychicznego. Jest to naturalna reakcja organizmu na różnorodne stresory, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne.

Niepokój jest emocją, która ma swoje korzenie w instynkcie przetrwania. W dzisiejszych czasach, kiedy żyjemy w szybkim tempie, stale jesteśmy bombardowani informacjami i obowiązkami, niepokój stał się niemal powszechnym doświadczeniem.

Niepokój może wynikać z wielu różnych przyczyn:

Nadmierne obciążenie obowiązkami,
Lęk przed przyszłością,
Brak poczucia kontroli nad sytuacją,
Oczekiwania społeczne,
Trudności w relacjach interpersonalnych.

Jak niepokój prowadzi do lęku?

Niepokój, jeśli jest długotrwały i nieprzepracowany, może prowadzić do lęku – intensywniejszego i bardziej destrukcyjnego stanu emocjonalnego. W momencie, gdy niepokój staje się chroniczny, może zaczynać zdominować nasze myśli i wywoływać reakcje fizyczne (jak przyspieszone bicie serca, pocenie się, drżenie rąk), a w dłuższej perspektywie doprowadzić do zaburzeń lękowych.

Zapętlanie umysłowe – to proces, w którym nasze myśli nieustannie krążą wokół pewnego problemu lub obaw, pogłębiając niepokój. Zamiast rozwiązać problem, osoba coraz bardziej zamyka się w kręgu negatywnych myśli, co zwiększa lęk i prowadzi do wewnętrznego paraliżu.

Jak przewartościować niepokój?

Jednym z kluczowych sposobów radzenia sobie z niepokojem jest przewartościowanie negatywnych myśli, czyli zmiana sposobu ich interpretacji. Oznacza to, że zamiast ulegać niepokojowi i pozwalać, aby przejął kontrolę nad naszym umysłem, warto zatrzymać się, zrozumieć jego źródło i podjąć kroki, aby go zmniejszyć.

Kroki do przewartościowania niepokoju:

Świadomość – Pierwszym krokiem jest rozpoznanie, że odczuwamy niepokój. Należy zwrócić uwagę na wszelkie fizyczne i emocjonalne objawy, jak napięcie w ciele, przyspieszone bicie serca czy nieustanne zamartwianie się.
Analiza myśli – Często niepokój wynika z przesadnej reakcji na określone myśli. Warto zadać sobie pytanie: „Czy moje myśli są realistyczne?” „Czy jest coś, co mogę zrobić, aby rozwiązać problem, który mnie niepokoi?” Często myśli o przyszłości są wyolbrzymione i niekoniecznie muszą się spełnić.
Zmiana perspektywy – Zamiast skupiać się na tym, co może pójść źle, warto przekształcić te myśli, koncentrując się na możliwych pozytywnych rozwiązaniach. To nie oznacza ignorowania problemów, ale bardziej realistyczne spojrzenie na nie.
Przyjęcie kontroli nad sytuacją – W niektórych przypadkach odczucie niepokoju wynika z poczucia bezradności. Warto zadać sobie pytanie: „Co mogę zrobić, aby mieć większą kontrolę nad sytuacją?” Nawet małe kroki w stronę rozwiązania problemu mogą dać poczucie ulgi.
Techniki relaksacyjne – Regularne stosowanie technik takich jak medytacja, świadome oddychanie czy joga, może pomóc w zredukowaniu niepokoju, dając umysłowi przestrzeń do regeneracji.
Akceptacja niepokoju – Niepokój jest naturalnym elementem życia. Kluczowe jest nauczenie się, jak go akceptować, ale jednocześnie nie pozwalać, aby przejął nad nami kontrolę. Ważne jest, by nie walczyć z każdą myślą o niepokoju, ale je obserwować i pozwalać im minąć.

Współczesne tempo życia sprawia, że niepokój towarzyszy nam na co dzień, ale kluczowe jest, aby go nie ignorować. Nieleczony lub niekontrolowany niepokój może przekształcić się w poważniejsze problemy psychiczne, takie jak zaburzenia lękowe, depresję czy inne problemy zdrowotne.

Wczesne wykrycie i zrozumienie przyczyn niepokoju pozwala lepiej radzić sobie z jego skutkami i zapobiegać eskalacji.

Nagłe ataki paniki

Ataki paniki to nagłe epizody intensywnego strachu lub dyskomfortu, które pojawiają się bez wyraźnej przyczyny i są trudne do przewidzenia. Osoby doświadczające ataku paniki mogą odczuwać zarówno silne objawy fizyczne, jak i emocjonalne, które mogą być tak przerażające, że często mylnie interpretuje się je jako zawał serca, duszności, czy nawet uczucie umierania.

Choć same ataki paniki nie są bezpośrednio zagrażające życiu, ich doświadczanie bywa wyczerpujące i może znacząco wpływać na jakość życia, zwłaszcza jeśli stają się częste i przewlekłe.

Objawy ataku paniki

Ataki paniki mogą objawiać się na wiele sposobów, jednak najczęstsze symptomy to:

Kołatanie serca: Szybkie, nierówne bicie serca, które wywołuje wrażenie jakby serce miało „wyskoczyć” z klatki piersiowej.

Duszenie się i trudności w oddychaniu: Uczucie braku powietrza, dławienia lub potrzeby łapania głębszych oddechów.

Nadmierne pocenie się: Nagłe pocenie się, które często towarzyszy poczuciu niepokoju.

Zawroty głowy i uczucie nierealności: Wrażenie, że otoczenie staje się nierealne lub odległe, co dodatkowo zwiększa uczucie dezorientacji.

Drżenie lub uczucie zimna: Często towarzyszy intensywny dreszcz lub uczucie zimna w ciele.

Mdłości, ból w klatce piersiowej: Często pojawia się uczucie napięcia w klatce piersiowej, bólu, a nawet mdłości, co sprawia, że osoby doświadczające ataku mogą bać się o swoje zdrowie fizyczne.

Ataki paniki często są wynikiem zaburzeń lękowych, ale ich pojawienie się może wynikać również z wielu innych czynników. Istnieje kilka możliwych przyczyn, które prowadzą do ataków paniki, a zaburzenia lękowe to tylko jedna z nich. Warto więc zrozumieć pełen obraz tego zjawiska.

Jak powstają ataki paniki?

Zaburzenia lękowe: Ataki paniki są typowym objawem zaburzeń lękowych, w tym zespołu lęku napadowego (ang. panic disorder). Osoby cierpiące na te zaburzenia mogą doświadczać ataków paniki bez wyraźnego bodźca. Lęk staje się stałym towarzyszem, a strach przed kolejnym atakiem tworzy spiralę, która napędza i wzmacnia przyszłe ataki.
Stres i przewlekła presja: Przewlekły stres – zwłaszcza związany z pracą, problemami rodzinnymi lub finansowymi – może przeciążyć układ nerwowy. Kiedy ciało jest w stanie ciągłej gotowości (walcz lub uciekaj), z czasem może dojść do wyczerpania układu nerwowego, co zwiększa podatność na ataki paniki. Życie w ciągłym napięciu sprawia, że układ nerwowy staje się nadwrażliwy i reaguje nieproporcjonalnie na drobne bodźce.
Ekstremalne sytuacje: Ekspozycja na ekstremalne sytuacje, takie jak sporty ekstremalne, życie na krawędzi, traumatyczne wydarzenia (np. wypadki, nagła utrata bliskiej osoby, przemoc), może wywołać reakcję paniki jako odpowiedź organizmu na stres. W takich przypadkach ataki paniki są reakcją obronną na poczucie zagrożenia.
Fizyczne i psychiczne przegrzanie: Ciało i umysł mają swoje limity. Kiedy przez długi czas ignorujemy sygnały, że nasze ciało i umysł są przeciążone – np. z powodu braku odpoczynku, nadmiernego napięcia emocjonalnego, niezdrowego stylu życia – układ nerwowy może się „przegrzać.” To oznacza, że może dojść do momentu, w którym organizm nie jest w stanie już sobie radzić ze stresem, co objawia się atakiem paniki. To często pojawia się u osób, które przez długi czas działają pod dużą presją i nie mają przestrzeni na regenerację.
Biologiczne mechanizmy i chemia mózgu: Niekiedy ataki paniki mogą wynikać z nieprawidłowości w funkcjonowaniu mózgu, w tym z zaburzeń neuroprzekaźników, takich jak serotonina czy noradrenalina, które regulują nastrój i reakcje na stres. Kiedy te substancje chemiczne są w nierównowadze, mogą wywoływać nagłe i niekontrolowane reakcje lękowe.
Nadwrażliwość układu nerwowego: U niektórych osób układ nerwowy jest bardziej podatny na bodźce zewnętrzne. Taka nadwrażliwość powoduje, że nawet zwykłe codzienne sytuacje mogą być postrzegane jako zagrażające, co może wywoływać ataki paniki.
Niezdrowy styl życia: Kofeina, alkohol, narkotyki czy brak snu mogą również wpływać na układ nerwowy i zwiększać ryzyko wystąpienia ataków paniki. Na przykład, nadmiar kofeiny może przyspieszać bicie serca, co u niektórych osób może wywołać panikę.

Choć ataki paniki mogą pojawiać się nagle i bez ostrzeżenia, często poprzedza je długotrwały stan niepokoju, który nie jest od razu zauważalny.

Niepokój często buduje się w tle – może być wynikiem ciągłego stresu, niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych, presji społecznej czy osobistych konfliktów wewnętrznych.

Kiedy ten stan trwa wystarczająco długo, organizm w końcu reaguje „eksplozją” emocji w postaci ataku paniki. W pewnym sensie, atak paniki można rozumieć jako mechanizm obronny ciała, które próbuje sobie poradzić z nadmiarem lęku i napięcia.

Jak radzić sobie z lękiem

Lęk jest naturalną reakcją organizmu, ale kiedy zaczyna dominować nad codziennym życiem, konieczne staje się wypracowanie skutecznych sposobów radzenia sobie z nim.

Współczesny świat oferuje wiele narzędzi i strategii, które mogą pomóc, choć kluczowe jest zrozumienie, że prawdziwa ulga wymaga głębszej pracy nad sobą, a nie chwilowych rozwiązań. Oto kilka sprawdzonych metod, które pomogą zmierzyć się z lękiem:

Kontrola oddechu: Jest to jedno z najprostszych, ale niezwykle potężnych narzędzi, które pomogło wielu osobom, w tym mnie, w momentach ataków paniki. Skupienie się na świadomym, głębokim oddychaniu pomaga uspokoić system nerwowy i zatrzymać eskalację lęku. Gdy świadomie oddychasz, wysyłasz sygnał do mózgu, że jesteś bezpieczny, co pomaga przerwać spiralę strachu.

Uważność (Mindfulness): Praktyka uważności to klucz do przerwania nawyku nieustannego rozmyślania o przyszłych obawach. Kiedy skoncentrujemy się na chwili obecnej, na tym, co dzieje się tu i teraz, umysł stopniowo przestaje błądzić po scenariuszach „co, jeśli…”. Regularna medytacja uważności pomaga nie tylko w redukcji lęku, ale również w budowaniu głębszej relacji z samym sobą.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia lęku jest terapia poznawczo-behawioralna. Pomaga ona zrozumieć, jakie myśli i schematy zachowań napędzają nasze lęki. Zmieniając te wzorce na bardziej konstruktywne, możemy stopniowo oswajać lęk i odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Ważne jest jednak, aby ta praca była systematyczna i oparta na zrozumieniu swoich mechanizmów obronnych.

Akceptacja i Terapia Zaangażowania (ACT): W ACT kluczowym aspektem jest akceptacja – zamiast walczyć z lękiem, uczymy się akceptować jego obecność. To paradoksalnie pomaga zredukować jego siłę. Chodzi o to, by mimo lęku działać w zgodzie z własnymi wartościami i celami, zamiast zamykać się w pułapce strachu. Akceptacja lęku to pierwszy krok do prawdziwej wolności, a nie unikanie tego, co nas przeraża.

Terapia grupowa: Osoby z lękiem społecznym mogą czerpać ogromne korzyści z terapii grupowej. Uczestnictwo w bezpiecznym środowisku, gdzie można dzielić się swoimi doświadczeniami i obawami, pomaga stopniowo przezwyciężyć strach przed oceną innych i zbudować pewność siebie.

Zrozumienie swoich lęków i zwolnienie tempa: Często współczesne tempo życia, presja i nieustanny pośpiech powodują, że tracimy kontakt z tym, co dla nas najważniejsze – z samymi sobą. Wiele osób próbuje uciekać przed swoimi problemami poprzez szybkie rozwiązania, takie jak leki, które tylko chwilowo tłumią objawy, ale nie rozwiązują prawdziwego problemu.

Tymczasem kluczem do rozwiązania naszych trudności jest głębsza praca nad sobą – refleksja nad swoim życiem, zastanowienie się, co poszło nie tak, i przede wszystkim zwolnienie tempa.

Ludzie często chcą natychmiastowego ukojenia, wybierając farmakoterapię, która działa jak „opatrunek na ranę”, ale nie leczy źródła problemu. Wcześniej czy później, nierozwiązane lęki powrócą.

Zamiast szukać szybkich, powierzchownych rozwiązań, warto zadać sobie pytanie: „Co w moim życiu wymaga zmiany? Co mnie przytłacza?”. Dopiero wtedy możemy podjąć działania, które prowadzą do trwałego uzdrowienia.

Powrót do Siebie: Najważniejszym krokiem w radzeniu sobie z lękiem jest odzyskanie kontaktu z samym sobą – zarówno na poziomie ciała, jak i umysłu oraz ducha. Często nasze problemy emocjonalne wynikają z tego, że zaniedbaliśmy siebie, żyjąc w trybie ciągłego działania, spełniając oczekiwania innych, a zapominając o własnych potrzebach.

Powrót do siebie oznacza odnalezienie wewnętrznej równowagi, zadbanie o swoje emocje, odpoczynek, a także przemyślenie, co w naszym życiu naprawdę ma znaczenie. Lęk to często sygnał, że gdzieś się zagubiliśmy, a jedynym sposobem na jego pokonanie jest odnalezienie drogi z powrotem do siebie.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

Slow Life: Pozwól swojej duszy aby mogła Cię dogonić

To sztuka życia w zgodzie z sobą, odnalezienia harmonii w prostocie i odkrycia piękna w codziennych chwilach. Czy jesteś gotów zwolnić i poczuć prawdziwą radość życia?

Podsumowanie

Osobiście doświadczyłem ataków paniki w chwilach, kiedy wydawało się, że moje życie jest na właściwym torze. Moja przygoda z ekstremalnymi sportami, z nurkowaniem i wspinaczką, była pełna zarówno jasnych, jak i ciemnych stron.

Jako instruktor nurkowania podróżowałem po najpiękniejszych miejscach na świecie, przekraczając swoje granice. Adrenalina, którą zawsze uwielbiałem, była moim napędem, a ADHD naprowadzało mnie na ścieżki, które były pełne wyzwań. Zmagając się z trudnościami w młodości, żyjąc w niepewnym domu, ciągle na krawędzi, gdzie nie brakowało przemocy, narkotyków, bójek i alkoholu, szukałem sposobów na ucieczkę od rzeczywistości.

Jednak podczas jednej z moich wypraw do Meksyku, kiedy miałem atak paniki pod wodą, poczułem, że to, co kiedyś było moją pasją, nagle stało się źródłem przerażenia. W pewnym momencie zaczęły narastać myśli, co by się stało, gdybym stracił kontrolę? Byłem godzinę od wejścia do jaskini, z daleka od możliwości wynurzenia się na powierzchnię, nagle serce zaczęło bić jak szalone. Zaczęły mnie ogarniać wątpliwości: „Co się kurwa dzieje? Czy to atak serca?”

45 metrów pod wodą, w sytuacji, w której nie mogłem natychmiastowo wydostać się na powierzchnię, skupiłem się na oddechu – technice, której zawsze uczyłem swoich kursantów. To mnie uratowało (to jest bardzo skrócona wersja wydarzeń..).

Czasem osoby, które regularnie narażają się na niebezpieczne sytuacje, gromadzą w sobie stres, którego nie zawsze są świadome. Możliwe, że przez lata stopniowo akumulowałem mikrostresy związane z różnymi ekstremalnymi sytuacjami, a moment w jaskini był tylko zapalnikiem dla skumulowanych emocji.

Kolejny raz lęk zaatakował mnie w Himalajach, na wysokości bliskiej 6000 metrów. Podczas wspinaczki znów pojawiły się pytania: „Dlaczego nie mam raków? Co się stanie, jeśli stracę kontrolę?”. W tamtym momencie uświadomiłem sobie, że coś w moim wnętrzu się zmienia. Zaczynałem kwestionować swoje życiowe wybory, zastanawiając się, czy naprawdę warto ryzykować życie w pogoni za adrenaliną.

Być może moje ciało i umysł znalazły się w stanie nadmiernej stymulacji przez wcześniejsze doświadczenia i w pewnym momencie układ nerwowy został przestrojony? Mój mózg, nawet jeśli był wcześniej „przyzwyczajony” do adrenaliny, mógł w pewnym momencie uznać sytuację za zbyt niebezpieczną lub stresującą.

Mimo że zawsze wyróżniało mnie poczucie odwagi, to wystąpienia publiczne na studiach były dla mnie prawdziwym zaskoczeniem. Mój pierwszy atak paniki podczas obrony pracy magisterskiej, kiedy dosłownie zapomniałem tytułu swojej pracy, był paraliżujący. Narastający lęk był nie do zniesienia, a świadomość, że inni to widzą, tylko pogarszała sytuację.

Te doświadczenia pokazały mi, że nawet najodważniejsi ludzie mogą zmierzyć się z emocjami, które wydają się nie do pokonania. Dziś wiem, że muszę pracować nad tym, ponieważ ataki paniki mogą pojawić się w najmniej oczekiwanych momentach, zwłaszcza gdy stres staje się przytłaczający.

Dziś rozumiem, że problemy psychiczne nie wynikają z naszej słabości, lecz z nadmiernego wysiłku, jaki wkładamy w bycie silnymi.

Radzenie sobie z atakami paniki to proces. Zaczyna się od zaakceptowania faktu, że lęk jest częścią życia, a nie czymś, czego należy unikać za wszelką cenę. Moim celem nie jest tylko przezwyciężenie lęku, ale także pomoc innym, którzy zmagają się z podobnymi trudnościami.

Ataki paniki mogą wydawać się przerażające, ale z odpowiednimi narzędziami, terapią i wsparciem można nad nimi pracować, odzyskując kontrolę i znajdując drogę do spokojniejszego, bardziej świadomego życia. Wspólnie możemy stawić czoła lękom, odkrywając siłę, która pozwoli nam zrealizować nasze prawdziwe potencjały.

.. kiedyś wrócę do tej jaskini 😉

#udostępniono zdjęcia dzięki uprzejmości unsplash.com

Przypominam Ci o swoim koncie na BayCoffee, czyli platformie do wspierania internetowych twórców. Klikając w link poniżej, możesz wesprzeć moją działalność stawiając mi wirtualną kawę.